Znajomość autora o tematyce o jakiej chce pisać, jest ogromnie ważna. Wyobraźmy sobie sytuację, w której ktoś bardzo chce napisać powieść, której akcja rozgrywa się w trakcie II Wojny Światowej. Czy ktoś kto nie posiada ponad przeciętną wiedzę o tym okresie czasowym, może napisać niecodzienną książkę trzymającą się zgodnie z faktami historycznymi? Fakt, może napisać fantastykę, ma prawo zmyślać wydarzenia, ale mówimy tutaj o powieści zbliżonej jak najbardziej do autentycznych wydarzeń. Bo co bardziej przyciągnie czytelnika? Wymyślona powieść romantyczna między niemieckim żołnierzem, a Polką? Czy oparta na faktach ta sama miłość? Tym bardziej jeżeli towarzyszą im dramatyczne, emocjonalne przeżycia. Każdy może sobie wymyślić, że niemiecki żołnierz umrze broniąc walecznie swoją wybrankę, ale nie każdy może znać autentyczną historię o tej dwójce. Pisarz, którzy się interesuje, doszukuje informacji w innych książkach, przeprowadza wywiady z osobami, które coś przeżyły, może stworzyć o wiele mocniejszy utwór, niż ktoś losowy kto wyszukał sobie ogólniki z Wikipedii, o których wszyscy wiedzą. Utwór powinien zaskakiwać, a zaskakuje nas tylko to, o czym pierwotnie wie tylko garstka osób (lub nawet tylko 1 osoba). Czy powstałby "Pianista", gdyby Władysław Szpilman zachowałby całą historię dla siebie i nigdy się nią z nikim nie podzielił? Własna wiedza z wieloletniej nauki i indywidualnych doszukiwań jest o wiele bardziej bogata, niż informacje znalezione w internecie.

Znajomość autora o tematyce o jakiej chce pisać, jest ogromnie ważna. Wyobraźmy sobie sytuację, w której ktoś bardzo chce napisać powieść, której akcja rozgrywa się w trakcie II Wojny Światowej. Czy ktoś kto nie posiada ponad przeciętną wiedzę o tym okresie czasowym, może napisać niecodzienną książkę trzymającą się zgodnie z faktami historycznymi? Fakt, może napisać...

Pisanie jest jedną z najpiękniejszych pasji dlatego pisarze według mnie powinni tworzyć książki w oparciu o swoje przekonania, poglądy, zainteresowania i wiedzę na dane tematy. W ten sposób powstaną dzieła na kartach których zawarta jest także historia pisarza i pozwoli to czytelnikom poznać sposób postrzegania świata innych ludzi. W internecie możemy znaleźć odpowiedzi na wiele pytań i poznać wiele faktów ale to pisarze przekazują nam świat pełen marzeń, lęków, miłości, doznań, wzlotów i upadków. Żaden tekst w internecie nie odda piękna danego terenu tak jak książka osoby która mogła tego wszystkiego doświadczyć :)

Pisanie jest jedną z najpiękniejszych pasji dlatego pisarze według mnie powinni tworzyć książki w oparciu o swoje przekonania, poglądy, zainteresowania i wiedzę na dane tematy. W ten sposób powstaną dzieła na kartach których zawarta jest także historia pisarza i pozwoli to czytelnikom poznać sposób postrzegania świata innych ludzi. W internecie możemy znaleźć odpowiedzi na...

Informacje informacją nie równe, przekonałam się o tym, jakiś czas temu pisząc egzamin z historii sztuki, elegancko odpowiedziałam na wszystkie pytania przy pomocy wuja Google, który chętnie podpowiadał daty, miejsca oraz twórców. W dniu ogłoszenia wyników moje zdumienie nie miało granic, gdyż okazało się, że nie zdałam, chociaż odpowiedziałam na wszystkie pytania i byłam przekonane, że minimum 4 to będzie. Na poprawce ustnej okazało się, że napisałam wiele głupot, dlatego już wiem, że wujek Google to może i jest ogromna książka, lecz każdy może w niej zapisać, co mu się tylko podoba, a w efekcie końcowym jest to wielki śmietnik przepełniony reklamami. Dlatego uważam, że jeśli czegoś nie zobaczy się na własne oczy, nie poczuje na własnej skórze, to nie można tego dobrze opisać.

Informacje informacją nie równe, przekonałam się o tym, jakiś czas temu pisząc egzamin z historii sztuki, elegancko odpowiedziałam na wszystkie pytania przy pomocy wuja Google, który chętnie podpowiadał daty, miejsca oraz twórców. W dniu ogłoszenia wyników moje zdumienie nie miało granic, gdyż okazało się, że nie zdałam, chociaż odpowiedziałam na wszystkie pytania i byłam...

Pisanie ma swoją magię, a książki mają przenosić czytelnika w zupełnie inny świat. To jak wyglądać będzie fabuła, sceneria i tło książki to wyłącznie kwestia autora i rodzaju książki jaką pisze. Dobrze jest, żeby książka posiadała elementy autentyczności. Szczypta rzeczywistości sprawia, że czytelnikowi łatwiej jest wtopić się w fabułę i poczuć się jak jeden z bohaterów. Jednakże fabuła niektórych książek wcale nie zyska na wartości gdy wpleciemy w nią fakty. Niektóre książki mają za zadanie pobudzić fantazję, inne oderwać się od rzeczywistości i przenieść w świat bohatera. Wszystko kryje się w fantazji autora i upodobaniach bohatera. Ilu czytelników tyle różnych gustów, a ilu autorów tyle stylów pisania. I nie można określić który z nich jest dobry, który nie - każdy wyjątkowy i indywidualny właśnie na swój sposób. Ciężko byłoby umieścić książkę po części historyczną w zupełnie nierzeczywistym świecie, a książki fantastyczne z kolei trudno by wprowadzały w treść elementy prawdziwie historyczne. To kwestia bardzo sporna i śmiem twierdzić, że nie ma na nią jednoznacznej odpowiedzi!

Pisanie ma swoją magię, a książki mają przenosić czytelnika w zupełnie inny świat. To jak wyglądać będzie fabuła, sceneria i tło książki to wyłącznie kwestia autora i rodzaju książki jaką pisze. Dobrze jest, żeby książka posiadała elementy autentyczności. Szczypta rzeczywistości sprawia, że czytelnikowi łatwiej jest wtopić się w fabułę i poczuć się jak jeden z bohaterów....

Jeśli ktoś pisze o miejscach i rzeczach, które dobrze zna, bo sam ich doświadczył/był obserwatorem, to ma wolną rękę. Nie da się jednak pewnych rzeczy opisać bez uprzednich przygotowań. Jeśli zechcemy umieścić fabułę naszej wymarzonej powieści w Nowym Jorku, to musimy wpierw dowiedzieć się, jak to miasto jest skonstruowane, jak wygląda, jak wygląda życie w nim, jakie są przepisy, obowiązki, zwyczaje itp. Nie wystarczy obejrzeć wszystkich sezonów CSI, by móc swobodnie pisać o obcym mieście. A i tak pewnie mieszkaniec Nowego Jorku będzie rozbawiony, czytając potem nasze dzieło.
Często zresztą nawet gdy piszemy o rzeczach nam znanych, pewne fakty trzeba sprawdzić, by nie wyjść na głupca. Nie ma w tym jednak nic złego. Nikt nie może znać się na wszystkim; to nie dyshonor pogłębiać swoją wiedzę, by móc zaoferować czytelnikowi produkt gotowy pod każdym względem - przemyślany, dopracowany i dopieszczony aż do ostatniego szczegółu. Bo większości potknięć i błędów nie da się wyjaśnić słowami: licentia poeica.

Jeśli ktoś pisze o miejscach i rzeczach, które dobrze zna, bo sam ich doświadczył/był obserwatorem, to ma wolną rękę. Nie da się jednak pewnych rzeczy opisać bez uprzednich przygotowań. Jeśli zechcemy umieścić fabułę naszej wymarzonej powieści w Nowym Jorku, to musimy wpierw dowiedzieć się, jak to miasto jest skonstruowane, jak wygląda, jak wygląda życie w nim, jakie są...

W dobie Internetu nikt nie ma problemu z niczym! Możemy otworzyć komputer (ba! nawet miniaturowy telefon) i znaleźć każdą informację- na każdy temat. Teoretycznie nie ma więc przeszkód, aby autor w swoich powieściach „dogooglował” to, czego sam nie doświadczył… Rzeczywistość jednak wygląda nieco inaczej- choć technika z prędkością światła galopuje na coraz wyższe poziomy, nadal nie potrafi przekazać nam wszystkiego tak dobrze, jak nasze własne oczy i pozostałe zmysły! Bo w czym tkwi sedno dobrej, wciągającej i zachwycającej powieści? Dla mnie jest to zdecydowanie zaangażowanie autora i podjęcie trudu, aby poznać wszystko, co przelewa się na papier (no, może na klawiaturę)… Nie wiem jak Wy, ale ja sięgając po książkę i zagłębiając się w niej od razu jestem w stanie wyczuć, czy autor doświadczył opisywanych rzeczy. Można to wywnioskować po opisach- jeśli pisarz opisuje jakiś smak, ja czytając to czuję go na języku, jeśli widział coś zaskakującego ja od razu mam to przed oczami, jeśli słyszał najcichszy szelest, moje uszy także go odczuwają… To właśnie sedno poznania człowieka- dopóki czegoś nie doświadczy na własnej skórze, dopóty nie będzie mógł tego przekazać innym w najdrobniejszym szczególe! Odpowiadając na pytanie- uważam, że twórcy literatury powinni bazować tylko na swoich pasjach, wiedzy i przygodach- tylko dzięki temu przekażą czytelnikom wszystko tak, jak sami poczuli, przez co tworzą z nimi więź- tą szczególną i mocną, jaka powinna być między autorem, a odbiorcą…

W dobie Internetu nikt nie ma problemu z niczym! Możemy otworzyć komputer (ba! nawet miniaturowy telefon) i znaleźć każdą informację- na każdy temat. Teoretycznie nie ma więc przeszkód, aby autor w swoich powieściach „dogooglował” to, czego sam nie doświadczył… Rzeczywistość jednak wygląda nieco inaczej- choć technika z prędkością światła galopuje na coraz wyższe poziomy,...

A czy możemy przekonująco pisać lub mówić o czymś, na czym się nie znamy? Możemy próbować. Możemy przeczytać dziesiątki książek o danym państwie. Możemy oglądać fotografie i filmy przedstawiające tamtejsze krajobrazy, kultury i zwyczaje. Następnie możemy usiąść i akcję naszej książki umieścić w którymś z tych krajów. Ale czy będziemy w tym wiarygodni? Czy będziemy potrafili oczarować czytelników? Czy sprawimy, aby zapragnęli odwiedzić to miejsce? Myślę, że nie.
Moim zdaniem, jeśli pisarz decyduje się umieści akcję książki w danym mieście czy państwie, powinien je znać w najdrobniejszych szczegółach. Tylko wtedy będzie wiedział, że - na przykład - na końcu tej wąskiej uliczki, którą niemalże nikt nie chodzi, ukryta jest kawiarnia, w której roznosi się zapach kawy i cynamonu. I tylko wtedy opisze to w ten sposób, że czytelnik będzie przekonany, iż czuje ten zapach.
Jednak ten problem ma też drugą stronę. Gdyby ludzie mieli pisać tylko o tym, na czym się znają, to kryminały mogliby pisać tylko policjanci lub przestępcy, książki o psychologach i ludziach zaburzonych tylko psycholodzy i ludzie zaburzeni, a historie osadzone w XIX w... No właśnie kto? Z pewnością pisanie o swojej pracy lub pasji wiele ułatwia, ale czasem warto sięgnąć po całkiem nowy temat.
Tak więc uważam, że pisarz musi znać miejsce, o którym pisze, ale niekoniecznie musi być specjalistą w temacie, który porusza. Powinien jednak, jak najdokładniej zapoznać się z daną dziedziną, aby nie wprowadzać czytelnika w błąd.

A czy możemy przekonująco pisać lub mówić o czymś, na czym się nie znamy? Możemy próbować. Możemy przeczytać dziesiątki książek o danym państwie. Możemy oglądać fotografie i filmy przedstawiające tamtejsze krajobrazy, kultury i zwyczaje. Następnie możemy usiąść i akcję naszej książki umieścić w którymś z tych krajów. Ale czy będziemy w tym wiarygodni? Czy będziemy potrafili...

Myślę, że gdyby autorzy pisali tylko o tym, na czym się znają, to zabrakłoby ciekawych książek. Bo właśnie ta fantazja jest w książkach najciekawsza, to ona przyciąga i fascynuje.

Myślę, że gdyby autorzy pisali tylko o tym, na czym się znają, to zabrakłoby ciekawych książek. Bo właśnie ta fantazja jest w książkach najciekawsza, to ona przyciąga i fascynuje.

Pisarz – rzemieślnik bazuje i pracuje na materiale który zna, którym przesiąkł, który potrafi odtworzyć bezbłędnie, racjonalnie i przekonująco.

Pisarz – artysta przekracza granice, błądzi w bezkresie własnej wyobrazi i wprowadza czytelnika w nowy, (prawie) rzeczywisty papierowy świat.

Każdy z nich pisze to, o czym czuje, że powinien napisać.

Każdy z nich jest nam, czytelnikom, potrzebny.

Pisarz – rzemieślnik bazuje i pracuje na materiale który zna, którym przesiąkł, który potrafi odtworzyć bezbłędnie, racjonalnie i przekonująco.

Pisarz – artysta przekracza granice, błądzi w bezkresie własnej wyobrazi i wprowadza czytelnika w nowy, (prawie) rzeczywisty papierowy świat.

Każdy z nich pisze to, o czym czuje, że powinien napisać.

Każdy z nich jest nam,...

Jak w życiu - są artyści i rzemieślnicy. Rzemieślnik też może robić solidne rzeczy, godne polecenia. Dlatego też wiele książek po prostu się podoba, chociaż wiemy, że autor czerpał wiedzę od innych. Jeżeli ktoś dysponuje niezłym warsztatem pisarskim, poradzi sobie niemal z każdym tematem. Niektórzy jednak mogą czuć się zawiedzeni lub nawet oszukani, (vide - akcja z pisarzem z "Wysp Owczych" Remigiuszem Mrozem:-) Żeby nie było, ja czułem się oszukany jedynie samą akcją, ale było to oszustwo, które pochwalam, dobry pomysł!) bo chcieliby, aby pisarz pisał o tym, co widział, przeżył itp. Ludzie piszą thrillery medyczne, chociaż nie są lekarzami, tworzą postaci okrutnych psychopatów, mimo że są normalnymi ludźmi. Takie przykłady można mnożyć. Co z tego wynika? Myślę, że pisarz powinien pisać o tym, co go interesuje, bo to się nazywa wolność artystyczna, a tej nie należy zamykać w żadne klamry. Niech zatem piszą, o czym chcą, nieważne, czy znają temat z autopsji, liczy się to, czy UMIEJĄ i KOCHAJĄ pisać, wtedy to zawsze będzie szczere i dobre! A że nie zawsze będzie w nutka artyzmu...? Przeżyjemy!

Jak w życiu - są artyści i rzemieślnicy. Rzemieślnik też może robić solidne rzeczy, godne polecenia. Dlatego też wiele książek po prostu się podoba, chociaż wiemy, że autor czerpał wiedzę od innych. Jeżeli ktoś dysponuje niezłym warsztatem pisarskim, poradzi sobie niemal z każdym tematem. Niektórzy jednak mogą czuć się zawiedzeni lub nawet oszukani, (vide - akcja z pisarzem...